سامانۀ خودفرمان به عنوان یک سیستم شبکه‌ای پیشرفته، قادر است تا به صورت خودکار و بدون نیاز به دخالت مستقیم عوامل خارجی، خود را مدیریت کند. این نوع سامانه‌ها با استفاده از الگوریتم‌ها و فناوری‌های پیشرفته، می‌توانند به تجزیه و تحلیل داده‌ها بپردازند و تصمیم‌گیری‌های لازم را به طور مستقل انجام دهند. این سیستم‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که برای برقراری ارتباط و هماهنگی با یکدیگر، از پروتکل‌های خاصی استفاده می‌کنند. به این ترتیب، آن‌ها می‌توانند در شرایط مختلف به بهترین شکل عمل کنند و به طور مداوم بهبود یابند. در واقع، این نوع خودفرمانی به سیستم‌ها این امکان را می‌دهد که نه تنها به مسائل فوری پاسخ دهند، بلکه به پیش‌بینی و برنامه‌ریزی برای چالش‌های آینده نیز بپردازند. این سامانه‌ها به ویژه در زمینه‌هایی مانند مدیریت منابع، حمل و نقل، و حتی در صنایع هوشمند، کاربردهای فراوانی دارند. به کمک این فناوری، می‌توانیم به سمت آینده‌ای پیش برویم که در آن انسان‌ها و ماشین‌ها به طور هماهنگ و مؤثر با یکدیگر همکاری کنند. با توجه به تحولات سریع تکنولوژی، انتظار می‌رود که این نوع سامانه‌ها در آینده نقش بسیار مهمی در شکل‌گیری جوامع هوشمند و پایدار ایفا کنند.
