ساربوغ

لغت نامه دهخدا

ساربوغ. ( اِ ) خداوند لشکر و قبیله. رئیس طایفه در ترکی. ( شعوری ج 2 ص 66 ):
دگر ساربوغان رستم نهاد
بالجای توی ابروی نژاد.( تیمورنامه هاتفی از شعوری ).