زبان موی کردن کنایه‌ای است که به معنای سخن گفتن با دقت و باریکی بسیار زیاد است، به گونه‌ای که گویی سخن را به موی باریکی تقسیم می‌کنند و هر جزء آن را به دقت و با ظرافت بررسی می‌کنند. این عبارت برای توصیف کسانی به کار می‌رود که در صحبت‌های خود بسیار دقیق و ریزبین هستند و به نکات کوچک و جزئیات بی‌اهمیت توجه زیادی نشان می‌دهند. زبان موی کردن به نوعی موی شکافی در سخن است، یعنی گشودن و تحلیل کردن کلمات و جملات به صورت بسیار موشکافانه و دقیق.
به طور کلی، زبان موی کردن نشان‌دهنده نوعی سخن گفتن دقیق و ظریف است که در آن هر کلمه و عبارت با دقت تجزیه و تحلیل می‌شود. این اصطلاح بیانگر اهمیت توجه به جزئیات در بیان و فهم سخن است و نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با دقت و ظرافت، معانی پنهان و ظریف را از میان کلمات بیرون کشید.
