ریاضیه

لغت نامه دهخدا

( ریاضیة ) ریاضیة. [ ضی ی َ ] ( ع ص نسبی ) ریاضیه. ریاضی. تعلیمی. ( ناظم الاطباء ).
- علوم ریاضیة؛ فنون هندی. ( ناظم الاطباء ). بنا به مشهور دانشهایی است که فهمیده نمی شود مگر با عمل، مانند حساب و مساحت و موسیقی و مانند آنها. ( از اقرب الموارد ).
- فلسفه ریاضیه؛ حکمت ریاضی. رجوع به فلسفه شود.

فرهنگ فارسی

( صفت ) مونث ریاضی علوم ریاضیه جمع ریاضیات.
ریاضی و تعلیمی. فنون هندی. بنا به مشهور دانشهایی است که فهمیده نمی شود مگر با عمل مانند حساب و مساحت و موسیقی و مانند آن.