رنگ گسیختن

لغت نامه دهخدا

رنگ گسیختن. [ رَ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) رنگ باختن. رنگ پریدن. بیرنگ شدن. رنگ گریختن. رنگ ریختن. رجوع به همین ماده ها شود:
تا دیده عقد گوهرغلطان گسیخته
رنگ عذار سبحه مرجان گسیخته.محمدسعید اشرف ( از آنندراج ).تا بند از نقاب بت ما گسیخته
از شرم رنگ صورت دیبا گسیخته.محمدسعید اشرف ( از آنندراج ).چو بگسیخت رنگ کسی از خمار
رفو می کنی با می خوشگوار.ملا طغرا ( از بهار عجم ).

فرهنگ فارسی

رنگ باختن رنگ پریدن بیرنگ شدن