لغت نامه دهخدا رعیداء. [ رُ ع َ ] ( ع اِ ) آنچه وقت پاک کردن گندم از آن برآید و آن را دور کنند. ( منتهی الارب ). آنچه از طعام هنگام پاک کردن دور ریزند و اصح آن رُغیداء، با غین است. ( از اقرب الموارد ).
