راصدین

لغت نامه دهخدا

راصدین. [ ص ِ ] ( ع ص ) ج ِ راصد در حالت نصب و جر ولیکن در تداول فارسی در هر حالت بکار رود: راصدین اولی در اسلام ایرانیان بودند بزمان مأمون: یحیی بن ابی منصور کبیر المنجمین، خالدبن عبدالملک مروزی،سندبن علی و عباس بن مفید جوهری. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

جمع راصد در حالت نصب و جر و لیکن در تداول فارسی در هر حالت بکار رود.