لغت نامه دهخدا ( ذوالقلادة ) ذوالقلادة. [ ذُل ْ ق ِ دَ ] ( اِخ ) اسطع. لقب اسب بکربن وائل است.ذوالقلادة. [ ذُل ْ ق ِ دَ ] ( اِخ ) لقب حارث بن ضبیعة.
