ذوالعنیق، در متون لغت‌نامه و جغرافیایی قدیم، به عنوان یک اسم خاص (اعلام) معرفی شده است. ماهیت اصلی این واژه، دلالت بر یک موضع دارد؛ اصطلاحی که در ادبیات کهن فارسی و عربی به معنای یک مکان، ناحیه، یا نقطه جغرافیایی خاص به کار می‌رفته است. این تعریف مختصر، نخستین گام برای شناسایی این مکان در میان اسامی شهرها، روستاها یا عوارض طبیعی ثبت‌شده در تاریخ است و نشان‌دهنده اهمیت این نقطه برای نویسندگان آن دوره بوده است.
سندیت و اعتبار این نام به طور مشخص به کتاب منتهی الارب ارجاع داده شده است. این اثر مرجع، که یکی از جوامع لغت عربی محسوب می‌شود، به دلیل جامعیت خود در گردآوری واژگان، اسامی خاص، و اصطلاحات، همواره مورد استناد پژوهشگران بوده است. ارجاع مستقیم به این کتاب در تعریف ذوالعنیق، تأکیدی است بر ثبت رسمی این نام در حوزه دانش تاریخی و جغرافیایی آن دوران. بررسی جزئیات بیشتر در این کتاب می‌تواند جزئیات بیشتری در خصوص حدود جغرافیایی یا شهرت تاریخی این موضع ارائه دهد.
با توجه به اطلاعات موجود، ذوالعنیق در حال حاضر تنها به عنوان یک مکان ثبت شده شناخته می‌شود و فاقد توضیحات تفصیلی در مورد ویژگی‌های ممتاز یا وقایع مرتبط با آن است. برای دستیابی به درکی کامل‌تر از این نام، ضروری است که پژوهش‌های بیشتری بر روی منابع تاریخی، نقشه‌ها و کتب جغرافیای تاریخی که پس از منتهی الارب نگاشته شده‌اند، صورت پذیرد. این تحقیقات تکمیلی می‌تواند به تعیین موقعیت دقیق این موضع، نقشی که در مسیرهای تجاری یا فتوحات داشته، و همچنین علت ثبت آن به عنوان یک نقطه متمایز کمک شایانی نماید.