لغت نامه دهخدا
دلامز. [ دُ م ِ ] ( ع اِ ) شیطان. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || ( ص ) مرد توانا و دوربین. ( منتهی الارب ). قوی و نافذ. ( از اقرب الموارد ). || تابان بدن. ( منتهی الارب ). شخص براق. ( از اقرب الموارد ). || ماهر و حاذق: دلیل دلامز؛ راهنما و راهبر ماهر و حاذق. ( از اقرب الموارد ). ج، دَلامز. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
