واژه خوش شگونی به معنای خوش یمنی، خوش شانسی یا خوش اقبالی است. این اصطلاح به حالتی اشاره دارد که فرد یا چیزی با نشانه‌ها و علائم مثبت و موفقیت‌آمیز همراه باشد و حس خوشبختی، امیدواری و موفقیت را ایجاد کند.
خوش شگونی معمولاً برای توصیف موقعیت‌ها، اتفاقات یا رفتارهایی به کار می‌رود که نویدبخش رخدادهای خوب و مثبت هستند. این واژه بیشتر در زبان محاوره‌ای و گویش‌های محلی فارسی استفاده می‌شود و در متون ادبی نیز به منظور بیان حس خوش‌یمنی و خوش‌اقبالی به کار می‌آید.
به طور خلاصه، خوش شگونی به داشتن یا ایجاد حالتی گفته می‌شود که باعث بروز خوشبختی، موفقیت و اقبال نیکو می‌گردد. بنابراین، وقتی گفته می‌شود چیزی یا کسی خوش شگون است، منظور این است که آن فرد یا چیز با نشانه‌های خوبی همراه بوده و احتمال رخ دادن اتفاقات خوب در آینده وجود دارد.