لغت نامه دهخدا
خرمای کور. [ خ ُ ی ِ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) کنایه از خرمای بی حلاوت و بدطعم. ( آنندراج ):
چه جنبانی این نخل بن را بزور
که شد خار او تیز و خرماش کور.امیرخسرو ( از آنندراج ).
خرمای کور
فرهنگ فارسی
کنایه از خرمای بی حلاوت و بد طعم
خرمای کور. [ خ ُ ی ِ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) کنایه از خرمای بی حلاوت و بدطعم. ( آنندراج ):
چه جنبانی این نخل بن را بزور
که شد خار او تیز و خرماش کور.امیرخسرو ( از آنندراج ).
کنایه از خرمای بی حلاوت و بد طعم