لغت نامه دهخدا
حوبة. [ ح َ ب َ ] ( ع اِ ) مادر. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || پدر. || خواهر. || دختر. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || قرابت از جانب مادر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). گویند: لی فیهم حوبة؛ اَی قرابة من الام. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || رقت مادر بر فرزند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || اندوه. ( منتهی الارب ). هم. ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || ( اِمص ) درویشی و حاجت. || حالت. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). و گفته نمیشود جز در شر و بدی گویند: بات بحوبة سوء. ( اقرب الموارد ). || ( ص ) مرد ضعیف. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). و بضم حاء نیز آید. ج، حُوَب.( منتهی الارب ). || زن ضعیف زمین گیر. ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) زوجه و زن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || سریة. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ): در حدیث است: اتقوا اﷲ فی الحوبات؛ اَی النساء المحتاجات. ( اقرب الموارد ). || گناه و اثم. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). بزه و گناه در عقوق مادر و خواهر. و به ضم هم آمده. ( منتهی الارب ). || ستور. || وسط خانه. || ( مص ) گناه کردن. حَوب. حوبة. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
حوبة.[ ب َ ] ( ع اِ ) مادر. ( ناظم الاطباء ). || قرابت از سوی مادر. ( اقرب الموارد ). || زوجه. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ): ان لی حوبة اعولها؛ ای ضففة و عیالا. ( اقرب الموارد ). || سریت. || شدت. ( ناظم الاطباء ). || وسط خانه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || حیوان باری. ( ناظم الاطباء ). || مرد ضعیف. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). || کسی که نه خیر دارد و نه شر: انما فلان حوبة؛ اَی لیس عنده خیر و لاشر. || وسط خانه. ( ناظم الاطباء ). || بزه و گناه. ( اقرب الموارد ). ج، حُوَب. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). رجوع به حَوبَة شود.
