اندلس نامی است که به بخش‌هایی از شبه جزیره ایبری و سپتیمانیا اطلاق می‌شود، که در دوره‌های مختلف بین سال‌های ۷۱۱ تا ۱۴۹۲ میلادی تحت تسلط مسلمانان عرب و ساکنان شمال آفریقا قرار داشت. پس از فتح، اندلس به پنج ناحیه حکومتی تقسیم شد که شامل اندلوسیا، گالیسیا و پرتغال، کاستیا و لئون، آراگون و کاتالونیا و سپتیمانیا بود. این منطقه به عنوان یک حوزه حکومتی موفق، بخشی از خلافت اموی بود که تحت رهبری خلیفه ولید یکم شکل گرفت. پایان حکومت مسلمانان در اندلس با تأسیس دادگاه‌های تفتیش عقاید همراه بود که هدف آن مسیحی کردن مسلمانان و اخراج آن‌ها به شمال آفریقا بود، که این امر با مقاومت ناموفق مسلمانان مواجه شد.
