لغت نامه دهخدا تیغگه. [ گ َه ْ ] ( اِ ) تیغگاه. بلندی. جائی مرتفع از زمین: بهر تیغگه دیده بان برگماشت به هامون سپه صف کشیده بداشت.اسدی ( گرشاسب نامه ).