لغت نامه دهخدا ( توخیة ) توخیة. [ ت َ ی َ ] ( ع مص ) متوجه کردن کسی را در کاری. || جستن خشنودی کسی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
