لغت نامه دهخدا تمایط. [ ت َ ی ُ ] ( ع مص ) از هم دور شدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). تباعد. ( اقرب الموارد ). || با یکدیگر بد شدن قوم و تباهی افتادن میان آنها. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
