لغت نامه دهخدا تعسن. [ ت َ ع َس ْ س ُ ] ( ع مص ) به پدر خود مانستن. || نشان و مکان چیزی را جستن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء )( از اقرب الموارد ). || رویانیدن زمین اندک از گیاه. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
