لغت نامه دهخدا تشاوظ. [ ت َ وُ ] ( ع مص ) با هم دشنام دادن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).یکدیگر را دشنام دادن و تشاتم. ( از متن اللغة ). دشنام دادن به یکدیگر. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ).