در فرهنگ‌های لغت عربی به فارسی، مصدر تَسخیخ با ریشه‌ای عربی و به‌صورت تَسخیخ ثبت شده است. این واژه در حوزهٔ فعل‌های زبان عربی جای می‌گیرد و به‌عنوان یک مصدر به کار می‌رود. بر اساس منبع معتبر تاج‌المصادر بیهقی، معنای اصلی این مصدر، فروراندنِ پایِ ملخ در زمین است. این تعریف نشان می‌دهد که این واژه برای توصیف یک حرکت یا رفتار خاص حشره، یعنی فروبردن اندام‌های خود در خاک، به کار می‌رفته است. با توجه به ساختار لغوی و کاربرد تخصصی آن، می‌توان دریافت که این کلمه در متون کهن و برای بیان دقیق یک مفهوم طبیعی مورد استفاده قرار می‌گرفته و امروزه در زبان روزمره فارسی کاربردی ندارد و بیشتر در متون تاریخی و لغوی می‌توان ردپای آن را مشاهده کرد.
