لغت نامه دهخدا
( تأزیة ) تأزیة. [ ت َءْ ی َ ] ( ع مص ) ازاء ساختن حوض را. ( از اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ) ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). جایگاهی که آب در حوض شود ساختن. ( تاج المصادر بیهقی ). رجوع به تَاءَزّی شود.
( تأزیة ) تأزیة. [ ت َءْ ی َ ] ( ع مص ) ازاء ساختن حوض را. ( از اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ) ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). جایگاهی که آب در حوض شود ساختن. ( تاج المصادر بیهقی ). رجوع به تَاءَزّی شود.
ازائ ساختن حوض را. جایگاهی که آب در حوض شود ساختن.