واژه بمصابیح جمع مصباح است و به معنای چراغ، روشنایی یا نورافکن است. در زبان عربی، مصباح معمولاً به وسیله‌ای گفته می‌شود که نور می‌دهد و تاریکی را روشن می‌کند. این کلمه هم در معنای واقعی و مادی (چراغ و روشنایی) و هم به صورت استعاری برای روشنی‌بخشی و هدایت معنوی به کار می‌رود.
کاربرد قرآنی در آیه ۵ سوره ملک
در قرآن کریم، خداوند در آیه پنجم سوره ملک می‌فرماید: «وَلَقَدْ زَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّيَاطِينِ ۖ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِيرِ» همانا ما آسمان دنیا را با چراغ‌هایی آراستیم و آنها را تیرهایی برای راندن شیطان‌ها قرار دادیم، و برای آنان [در آخرت] آتشی افروخته، آماده کرده‌ایم. در این آیه، بمصابیح به ستارگان و اجرام نورانی در آسمان اشاره دارد که به شکل چراغ‌های روشنایی‌بخش در آسمان ظاهر شده‌اند. این نورها علاوه بر زیبایی، به عنوان ابزاری برای دفع شیاطین و نیروهای اهریمنی نیز بیان شده‌اند.
جمع‌بندی
به طور کلی، بمصابیح به چراغ‌ها و روشنایی‌ها اشاره دارد. در قرآن کریم، این واژه برای آرایش و نورافشانی آسمان با ستارگان به کار رفته است و مفهوم آن تنها زیبایی ظاهری نیست، بلکه جنبه هدایت و دفع نیروهای شیطانی را نیز در بر دارد. این کاربرد نشان‌دهنده هم‌زمانی زیبایی طبیعی و حکمت الهی در خلقت آسمان است.