بغذاذ که در برخی متون قدیمی‌تر یا منابع لغوی به صورت «بَ» ذکر شده است، به عنوان شکلی از املای واژهٔ بغداد معرفی می‌گردد. این امر نشان‌دهندهٔ تحول تاریخی املای اسامی جغرافیایی در زبان فارسی و عربی است. شهر بغداد، که از دیرباز به عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز تمدنی، فرهنگی و علمی جهان اسلام شناخته می‌شود، نامی با ریشه‌های عمیق تاریخی است که در طول قرون متمادی، اهمیت خود را در نقشهٔ سیاسی و جغرافیایی خاورمیانه حفظ کرده است.
شهرت اصلی بغداد به دوران طلایی تمدن اسلامی، به‌ویژه در دورهٔ عباسیان، بازمی‌گردد؛ دورانی که این شهر به مرکز ثقل علم، فلسفه، هنر و تجارت بدل شد. در این دوره، دارالسلام (خانهٔ صلح) لقب گرفت و بزرگ‌ترین کتابخانه‌های جهان آن زمان، مانند بیت‌الحکمه، در آنجا مستقر شدند. این جایگاه ممتاز باعث شد تا نام این شهر در اسناد، نقشه‌ها و ادبیات رسمی و غیررسمی دوره‌های مختلف، با املائات گوناگونی نگاشته شود که بغذاذ می‌تواند یکی از آن صورت‌های قدیمی یا محلی تلفظی آن باشد.
بنابراین، اشارهٔ موجود در منابعی نظیر منتهی الارب به این واژه، بیشتر جنبهٔ مرجع‌شناسی و توصیف اختلافات املایی واژهٔ بغداد را دارد تا معرفی مکانی مجزا. در زبان فارسی معیار امروزی، املای استاندارد و رایج همان بغداد است که بر وزن و ساختار آوایی عربی آن تأکید دارد و به عنوان پایتخت جمهوری عراق، جایگاه خود را به عنوان یک نماد تاریخی و سیاسی حفظ نموده است.
