در لغتنامه‌های عربی به فارسی، واژۀ بائل به عنوان صفت و با تلفظ اصلی [ءِ] معرفی شده است. این واژه در اصل از ریشۀ عربی گرفته شده و در متون کهن زبان فارسی به کار رفته است. کاربرد آن بیشتر در حوزۀ ادبیات و متون تاریخی دیده می‌شود و امروزه کمتر در گفتار روزمره استفاده می‌گردد. از نظر معنایی، بائل به معنی گمیزنده یا کسی که ادرار می‌کند است. همچنین در برخی منابع، به صورت گمیزاندازنده نیز تعریف شده که به شخص یا عاملی اشاره دارد که موجب دفع ادرار می‌شود. این واژه در متون طب سنتی و نیز در تفسیرهای ادبی ممکن است به‌کار رفته باشد. با توجه به تحولات زبانی و جایگزینی واژه‌های فارسی معادل، امروزه به جای بائل از واژه‌هایی مانند ادرارکننده یا مُدر استفاده می‌شود. با این حال، آشنایی با چنین لغاتی برای درک متون کلاسیک و میراث مکتوب فارسی و عربی ضروری به نظر می‌رسد.