ایه 1 سوره لیل

از طریق حکم بن ابان، از عکرمه و او از ابن عباس نقل شده است که مردی دارای باغ و درختان خرما بود. یکی از شاخه‌های این درخت به سمت خانه مردی فقیر که دارای خانواده و فرزند بود، کشیده شده بود. هر بار که صاحب باغ به خانه‌اش می‌رفت، بر روی درخت می‌رفت و از خرماها می‌خورد. گاهی اوقات خرماهای درخت به خانه مرد فقیر می‌افتاد و کودکان او آن‌ها را می‌خوردند. اما صاحب باغ وقتی این صحنه را می‌دید، از درخت پایین می‌آمد و خرماهای ریخته شده را جمع می‌کرد و اگر می‌دید که کودکان فقیر خرما در دهان دارند، با انگشتانش آن‌ها را از دهانشان بیرون می‌آورد. مرد فقیر به رسول خدا صلی الله علیه و آله شکایت کرد. پیامبر صاحب باغ را فراخواند و فرمود: "آن درخت خرما که شاخه‌اش به سمت خانه این مرد فقیر است، به من بفروش، و در عوض، درختی در بهشت به تو می‌دهم. صاحب باغ گفت: یا رسول الله، من درختان خرمای زیادی دارم، اما این یک درخت را بسیار دوست دارم زیرا میوه‌اش بهتر و بیشتر است. مرد دیگری که سخنان رسول خدا صلی الله علیه و آله را می‌شنید، به صاحب باغ گفت: چرا به فرمایش پیامبر عمل نکردی؟ سپس از او پرسید: اگر من آن یک درخت را با چهل درخت باغ خودم از تو بخرم، آیا می‌فروشی؟ صاحب باغ پاسخ داد: بله، می‌فروشم. آن مرد یک درخت خرما را از صاحب باغ خرید و تعدادی شاهد نیز گرفت. سپس به نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله رفت و گفت: یا رسول الله، من آن یک درخت را از صاحب باغ خریده‌ام و آن را به عنوان هدیه‌ای در برابر یک درخت در بهشت به شما تقدیم می‌کنم. پیامبر به مرد فقیر فرمود: این یک درخت اکنون متعلق به تو و خانواده‌ات خواهد بود. سپس این آیه و تمام آیات این سوره نازل شد. هرچند این حدیث ممکن است غریب و دور از واقع به نظر برسد.