لغت نامه دهخدا ایل جار کردن. [ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) غوغا و غلبه بردن. مردم غوغا از دهی بر مردم ده دیگر غلبه بردن. حَشَر کشیدن. ( یادداشت بخط مؤلف ).
