لغت نامه دهخدا انصعاد. [ اِ ص ِ ] ( ع مص ) بالا برآمدن. اصعاد: از راه طالقان چون سیل در انحدار و زبانه آتش در انصعاد بر آب چون باد روان شدند. ( جهانگشای جوینی ).
