المعتر به بررسی موضوعاتی از قبیل معانی و مفاهیم زندگی، چالش‌ها و تجربیات انسانی می‌پردازد. این اثر به نوعی به ما یادآوری می‌کند که در زندگی، همواره با مشکلات و موانعی مواجه خواهیم شد که باید آنها را مدیریت کنیم. این چالش‌ها، ممکن است از جنبه‌های مختلفی نظیر عواطف، روابط اجتماعی و حتی فشارهای اقتصادی ناشی شوند. در این راستا، درک این واقعیت که هر فرد در طول زندگی خود با سختی‌ها و دشواری‌هایی روبرو است، می‌تواند به ما کمک کند که احساس همدلی و هم‌رنجی بیشتری نسبت به یکدیگر پیدا کنیم. از سوی دیگر، این متن به ما می‌آموزد که چگونه می‌توانیم با پذیرش شرایط و تلاش برای تغییر آنها، به بهبود وضعیت خود و دیگران کمک کنیم. در این مسیر، اهمیت دوست‌داشتن خود و دیگران، ایجاد روابط مثبت و سازنده، و همچنین جستجوی راه‌حل‌های مؤثر برای مشکلات به وضوح احساس می‌شود. در نهایت، المعتر به ما یادآوری می‌کند که زندگی یک سفر است که در آن هر تجربه، چه خوب و چه بد، نقش مهمی در شکل‌گیری شخصیت و دیدگاه ما دارد. در این سفر، ما باید با درک و آگاهی از موقعیت‌های مختلف، همواره به دنبال ارتقاء و پیشرفت فردی و اجتماعی باشیم و از هر چالش به عنوان فرصتی برای یادگیری و رشد بهره‌برداری کنیم.
المعتر
دانشنامه اسلامی
عرر (۲ بار)
«معترّ» از مادّه «عَرّ» (بر وزن شرّ و بر وزن حُرّ) در اصل، به معنای بیماری جَرَب است که عارض بر پوست بدن انسان می شود. و کسی است که به سراغ تو می آید و سؤال و تقاضا می کند و ای بسا به آنچه می دهی راضی نشود و اعتراض کند. سپس به سؤال کننده ای که به سراغ انسان می آید و تقاضای کمک می کند (و ای بسا زبان به اعتراض می گشاید) «معترّ» گفته شده است.
(به ضمّ و فتح اول) مرضی است جلدی که سوزش و خارش دارد و به عربی جَرَبْ گویند و آن غیر از آبله است. اصل آن به معنی عروض است و جرب را از آن عرّ گویند که به بدن عارض می‌شود به ضرر معرّه گویند که مثل جَرْبْ به شخص عارض می‌شود. از آنها به شما ضرری برسد.. از قربانی بخورید و قانع و کسی را که در معرض سؤال قرار گرفته اطعام کنید. در مفردات گفته: «المعتّر هو المعترض للسؤال» در المیزان فرموده: قانع فقیری است که به آنچه دادهای قناعت کند خواه سؤال کند یا نه، معتّر آنست که پیش تو آمده و تو را قصد کرده است و از کافی از امام صادق «علیه السلام» در ضمن حدیثی نقل کرده که فرمود: «... اَلْقانِعُ الَّذی یَرْضی بِما اَعْطَیْتَهُ وَ لا یَسْخُطُ وَ لا یَکلَحُ وَ لا یَلَوی شَدْقَهُ غَضَباً، وَ الْمُعَتَّرُ الْمارُبِّکَ لِتَطْعَمَهُ». در قرآن مجید از این ماده فقط دو کلمه فوق آمده است.
