اضحاء

اضحاء. [ اِ ] ( ع مص ) داخل ظهر شدن. ( از اقرب الموارد ). در چاشتگاه شدن. ( آنندراج ) ( تاج المصادر بیهقی ). در ضحی درآمدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || چیزی را ظاهر کردن. ( از اقرب الموارد ). هویدا نمودن چیزی را. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). ظاهر و هویدا کردن. ( آنندراج ). || کاری را در ضحی کردن. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). چاشتگاه کردن کاری را. ( آنندراج ).چاشتگاه کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). || اضحاء بصلاة نافله؛ گزاردن نماز نافله را در ظهر. || اضحاء از امر؛ دور شدن از آن. ( از اقرب الموارد ). || گردیدن. ( تاج المصادر بیهقی ).