واژۀ اَشیران در متون کهن پزشکی و داروشناسی به کار رفته است. بر پایۀ منبع معتبر فهرست مخزن‌الادویه، این لغت در زبان یونانی به معنای خصی‌الکلب یا بیضۀ سگ است. این اصطلاح نشان می‌دهد که در طب قدیم، حتی اجزای بدن حیوانات نیز به عنوان دارو مورد توجه و استفاده قرار می‌گرفته‌اند. در حوزۀ تاریخ علم، به ویژه پزشکی و داروسازی سنتی، بررسی ریشه‌شناسی واژگان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. شناخت معادل‌های یونانی، عربی و فارسی برای مواد دارویی، به درک بهتر متون تاریخی و ترجمۀ دقیق‌تر آنها کمک شایانی می‌کند. بنابراین، ثبت و توضیح واژه‌ای مانند اشیران گامی در جهت حفظ و انتقال این گنجینۀ کهن است. این گونه اصطلاحات، گواهی بر پیوند عمیق میان تمدن‌ها و تأثیرپذیری دانشمندان ایرانی از منابع یونانی و سپس گسترش و تکمیل این دانش هستند. مطالعۀ این منابع، نه تنها درک ما را از تاریخ پزشکی عمیق‌تر می‌سازد، بلکه نقش حائز اهمیت دانشمندان ایرانی را در حفظ و تکامل علوم مختلف به خوبی نمایان می‌کند.
