لغت نامه دهخدا استطیاب. [ اِ ت ِطْ ] ( ع مص ) استطابه. پاکی جستن. || پاکی یافتن. استنجا کردن بشستن یا بمسح حجر. || موی زهار ستردن. || آب شیرین خواستن. ( منتهی الارب ).
