استخصاص که در منابع لغوی عربی، از جمله منتهی الارب، به عنوان مصدر باب استفعال از ریشه خص معرفی شده است، به معنای برگزیدن و ممتاز گردانیدن کسی یا چیزی است. این عمل به طور ویژه به گرد آوردن فردی در زمره خواص و نزدیکان خود اشاره دارد، به گونه‌ای که او از دیگران متمایز شده و جایگاهی ویژه بیابد. مفهوم خاص در این ریشه، کلیدواژه اصلی است و دلالت بر منحصر به فرد بودن، ویژه بودن و در دایره‌ای محدود قرار گرفتن دارد. بنابراین، استخصاص فراتر از یک انتخاب ساده، یک فرایند فعال برای ایجاد و تحکیم تمایز و نزدیکی است.
این مفهوم در عرصه‌های گوناگون زندگی فردی و اجتماعی نمود پیدا می‌کند. در روابط شخصی، استخصاص می‌تواند به معنای انتخاب یک دوست صمیمی، یک همکار مورد اعتماد، یا عضوی از خانواده باشد که از محبت و توجه ویژه‌ای برخوردار است. در محیط‌های حرفه‌ای و سازمانی، مدیران ممکن است برخی از کارکنان را برای پروژه‌های حساس یا کسب اطلاعات محرمانه مستخص کنند. این امر می‌تواند به دلیل شایستگی، وفاداری، یا نیاز به سطح بالایی از اعتماد باشد. در سطوح کلان‌تر، در سیاست و حکومت، رهبران نیز ممکن است افراد خاصی را برای مشورت یا تصدی مسئولیت‌های حساس برگزینند که این نیز شکلی از استخصاص است.
