لغت نامه دهخدا اراطه. [ اُ طَ ] ( اِخ ) آبی است بنی عُمیلة را در مشرق سمیراء. || آبیست از آب های غنی، بین آن و بین اُضاخ مسافت یکشب راه است. ( معجم البلدان ).
