کلمه «اَخشاء» یک واژه عربی است که در فارسی نیز کاربرد دارد. این واژه در اصل مصدر باب افعال از ریشه «خَشِیَ» به معنای «ترسیدن» است و معنای آن «ترسانیدن، بیم‌دادن و هراساندن» می‌باشد. بنابراین اخشاء بیانگر عملی است که باعث ایجاد خوف و هراس در دیگری می‌شود.
در متون کلاسیک عربی و فارسی، اخشاء بیشتر در معنای ترساندن به‌کار رفته است. در متون دینی یا اخلاقی نیز هنگامی که سخن از بیم‌دادن یا هشدار دادن آمده، از این واژه استفاده می‌شود. بدین معنا که اخشاء تنها اشاره به ایجاد ترس ظاهری ندارد، بلکه گاه برای بیدار ساختن انسان از غفلت و هشدار نسبت به خطر نیز کاربرد دارد.
اخشاء واژه‌ای است که بار منفی و هشداردهنده دارد و بیشتر به موقعیت‌هایی اشاره می‌کند که فرد یا گروهی دچار بیم و اضطراب می‌شوند. استفاده از این واژه نشان‌دهنده شدت اثر ترس یا هشدار است. به همین دلیل در ادبیات و بیان خطابی، این کلمه می‌تواند ابزاری برای تأکید بر اهمیت هشدار یا پیام باشد.
