لغت نامه دهخدا
احتاء. [ اِ ] ( ع مص ) استوارگردانیدن: احتاء جدار؛ استوار و محکم کردن دیوار را. || احتاء عقده؛ بستن گره را. || احتاء کساء؛ ریشه تافتن گلیم را. تافتن ریشه. || احتاء ثوب؛ دوختن جامه را. ( منتهی الارب ).
احتاء. [ اِ ] ( ع مص ) استوارگردانیدن: احتاء جدار؛ استوار و محکم کردن دیوار را. || احتاء عقده؛ بستن گره را. || احتاء کساء؛ ریشه تافتن گلیم را. تافتن ریشه. || احتاء ثوب؛ دوختن جامه را. ( منتهی الارب ).