لغت نامه دهخدا
ابوعقبه. [ اَ ع ُ ب َ ] ( ع اِ مرکب ) خوک. ( مهذب الاسماء ). خنزیر. || و در المرصع معنی خروس و شپش درشت نیز بر آن افزوده است.
ابوعقبه. [ اَ ع ُ ب َ ] ( اِخ ) تابعی است و از ابن عمر حدیث کند.
ابوعقبه. [ اَ ع ُ ب َ ] ( اِخ ) جابربن قطن. از روات است.
ابوعقبه. [ اَ ع ُ ب َ] ( اِخ ) فارسی. از ابناء فارس. صحابی است و غزوه بدر را دریافته است و بعضی نام او را رشید گفته اند.
ابوعقبه. [ اَ ع ُ ب َ ] ( اِخ ) فاکه بن سعد. صحابی است.
ابوعقبه. [ اَ ع ُ ب َ ] ( اِخ ) مولی الانصار. صحابی است.
