ابوعبدالله ابن خباز

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ خَبّاز، ابوعبدالله نجم الدین محمد بن ابی بکر ( ربیع الاول ۵۵۷ - ذیحجه ۶۳۱/ فوریه ۱۱۶۲- اوت ۱۲۳۴)، ادیب و فقیه شافعی است.
وی در موصل به دنیا آمد و ظاهراً در همین شهر به تحصیل پرداخت. فقه شافعی را آموخت. سپس راهی حلب شد و به فقیه بهاءالدین ابن شداد (ه م ) پیوست و همواره در سفر و حضر ملازم وی بود، به گونه ای که وقتی ابن شداد آهنگ مصر کرد، ابن خباز نیز در معیت وی عازم آن دیار شد و مدتی در آن جا ماند. ظاهراً در همین مدت کوتاه، گروهی نزد وی فقه آموختند. ابن قاضی شهبه گوید در همین زمان بود که ابن خباز دو کتاب شرح الفیه و شرح الجزولیة را نگاشت. سپس به حلب بازگشت و در مدرسه سیفیه به تدریس پرداخت. ابن خلکان که در ذیقعده ۶۲۶ برای تحصیل به حلب آمده بود، بعد از مرگ استادش شیخ جمال الدین ابوبکر ماهانی در شوال ۶۲۷/ اوت ۱۲۳۰ نزد ابن خباز شتافت و از ابتدای کتاب الوجیز غزالی تا باب اقرار را نزد او خواند.
شرح حال
سبکی یک بار در طبقات الشافعیة الکبری به نام او اشاره کرده و بار دیگر در الطبقات الوسطی از قول ذهبی، شرح حال مختصری از او آورده است. ذهبی او را مردی زیرک، مهربان و فروتن معرفی کرده، آگاهی او را در فقه شافعی می ستاید. ابوشامه نیز همین اوصاف را درباره وی آورده است.
وفات
وی سرانجام در شهر حلب درگذشت و یک روز بعد از وفات به خاک سپرده شد. شاگردش ابن خلکان نیز در مراسم نماز و دفن وی حضور داشت.
آثار
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال چای فال چای فال انگلیسی فال انگلیسی فال ورق فال ورق فال شیخ بهایی فال شیخ بهایی