لغت نامه دهخدا ابوحامد دوستان. [ اَ م ِ دِ ] ( اِخ ) یکی از مشایخ متصوفه بمائه چهارم هجری، معاصر با خواجه عبداﷲ انصاری. او در مرو میزیست و علت شهرت او بدوستان آن بود که وی پیوسته در طی سخن گفتی دوستان چنین و چنان کنند.
