وفز

آرى، حرص وولع وفزون طلبى نسبت به مال ومقام براى آدمى بسيارخطرناك مى باشدكه اگر آن را در كنترل عقل و شرع در نياورد درّنده خويى در او بوجود خواهد آورد.

جوانى كه قيافه نامطبوع يالنگى پايش قابل علاج نيست، اگر از ترس سخريه واهانت دگران منزوى گردد و از سعى و مجاهده باز ايستد، نه تنها با اينعمل نقص عضوى خود را جبران ننموده و راه سعادتى به روى خويش ‍ نگشوده است، بلكهبر عكس، خود را محروم تر ساخته و روز به روز ترسش ‍ بيشتر و بدبختى اش وفزون تر مى گردد.