موکب ارای

لغت نامه دهخدا

( موکب آرای ) موکب آرای. [ م َ / مُو ک ِ ] ( نف مرکب ) زینت دهنده و آرایش کننده سواران ملازم رکاب پادشاه. ( ناظم الاطباء ). موکب آرا. و رجوع به موکب آرا شود.

فرهنگ فارسی

( موکب آرای ) زینت دهنده و آرایش کننده سواران ملازم رکاب پادشاه ٠

جمله سازی با موکب ارای

💡 یکتن از موکب او وز دگران ده موکب ده تن از لشکر او وز دگران صد لشکر

💡 بس عود سوخت خادم او گرم شد سپهر بس گل فشاند موکب او نرم شد زمین

💡 میر غایب شه و شه وارث در موکب وی خیل ارواح سپه بر همه سردار منم

💡 تا کرده چرخ موکب دولت ز من تهی نالم همی ز انده چون مرکب از دوال

💡 به ری رسیدم پیش از وصول موکب شاه تبم گرفت و تنم زار شد چو تار طراز

💡 دوش چون پیروز شد بر روم شاه زنگبار موکب سلطان هندستانشد از شام آشکار