لغت نامه دهخدا
( موکب آرای ) موکب آرای. [ م َ / مُو ک ِ ] ( نف مرکب ) زینت دهنده و آرایش کننده سواران ملازم رکاب پادشاه. ( ناظم الاطباء ). موکب آرا. و رجوع به موکب آرا شود.
( موکب آرای ) موکب آرای. [ م َ / مُو ک ِ ] ( نف مرکب ) زینت دهنده و آرایش کننده سواران ملازم رکاب پادشاه. ( ناظم الاطباء ). موکب آرا. و رجوع به موکب آرا شود.
( موکب آرای ) زینت دهنده و آرایش کننده سواران ملازم رکاب پادشاه ٠
💡 یکتن از موکب او وز دگران ده موکب ده تن از لشکر او وز دگران صد لشکر
💡 بس عود سوخت خادم او گرم شد سپهر بس گل فشاند موکب او نرم شد زمین
💡 میر غایب شه و شه وارث در موکب وی خیل ارواح سپه بر همه سردار منم
💡 تا کرده چرخ موکب دولت ز من تهی نالم همی ز انده چون مرکب از دوال
💡 به ری رسیدم پیش از وصول موکب شاه تبم گرفت و تنم زار شد چو تار طراز
💡 دوش چون پیروز شد بر روم شاه زنگبار موکب سلطان هندستانشد از شام آشکار