دانشنامه اسلامی
اعطای فرزند به همسر پیر و عقیم ابراهیم، نشئت گرفته از حکمت و علم الهی است. "... وقالت عجوز عقیم• قالوا کذلک قال ربک انه هو الحکیم العلیم. و گفت: « (آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیر زنی نازا هستم؟! » • گفتند: «پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست! » " تصریح به علم و حکمت الهی، در پی نوید به اعطای فرزند، بیانگر مطلب مزبور است. گرچه تو پیر زن فرتوتی هستی و شوهرت نیز چنین است، اما هنگامی که فرمان پروردگار تو صادر شود و اراده اش به چیزی تعلق گیرد بدون تردید تحقق می یابد. حتی آفرینش جهان عظیمی همانند این جهان با امر" کن" (موجود باش) برای او سهل و آسان است. تعبیر به" حکیم" و" علیم" اشاره به این است که نیاز ندارد تو از سن پیری و نازایی خودت یا کهنسال بودن همسرت خبر دهی، خدا همه اینها را می داند و اگر تا کنون به شما فرزندی نداده و در اواخر عمر مرحمت می کند آنهم حکمتی دارد. جالب اینکه در آیه ۷۳ سوره هود می خوانیم که فرشتگان به او گفتند: ا تعجبین من امر الله رحمت الله و برکاته علیکم اهل البیت انه حمید مجید: " آیا از فرمان خدا تعجب می کنی؟ این رحمت خدا و برکاتش بر خانواده شما است، که او حمید و مجید است". تفاوت این دو تعبیر به خاطر آن است که فرشتگان همه این سخنها را به" ساره" گفتند، منتهی در سوره هود به بخشی اشاره شده، و در اینجا به بخش دیگر، در آنجا سخن از رحمت و برکات خدا است، و تناسب با حمید و مجید دارد (کسی که او را در مقابل نعمتهایش حمد و تمجید می کنند). ولی در اینجا سخن از آگاهی خداوند نسبت به عدم آمادگی این دو همسر برای آوردن فرزند، و نازایی زن از نظر اسباب ظاهری است، و متناسب این است که گفته شود خدا از همه اینها آگاه می باشد، و اگر سؤال شود چرا این موهبت را در جوانی به آنها نداد؟ گفته می شود: در این امر حکمتی است چرا که او حکیم است.