حضرت زکریا

حضرت زکریا (ع) یکی از پیامبران بنی‌اسرائیل است که در قرآن و منابع اسلامی از مقام و زندگی او یاد شده است. زکریا بن برخیا، از نسل لاوی و از نوادگان دختری حضرت داود (ع) دانسته شده است. او کفالت حضرت مریم (س) را به عهده داشت و در پرورش ایشان سهمی مهم ایفا کرد. همچنین زکریا پدر حضرت یحیی (ع) بود که خداوند در سن پیری و با استجابت دعای او، فرزندی پاک به او عطا کرد.

وقایع مهم زندگی

یکی از داستان‌های مشهور در زندگی حضرت زکریا، ماجرای دعا برای فرزند یافتن است؛ او با مشاهده نعمت‌هایی که به مریم (س) می‌رسید، دعا کرد که خداوند برای او نیز نسل پاکی عطا فرماید، و خداوند دعایش را اجابت کرد و یحیی را به او بخشید.

روایات درباره وفات 

درباره نحوه وفات زکریا، در منابع اسلامی روایات مختلفی وارد شده است؛ طبق یکی از روایات مشهور (ولی غیرقطعی)، وقتی حضرت زکریا (ع) از سوی مردم زمانش مورد آزار قرار گرفت، به درون درختی پناه برد. اما دشمنانش به فرمان حاکم ستمگر، آن درخت را با اره دو نیم کردند و ایشان در همان حال به شهادت رسید. این روایت در برخی از تفاسیر کهن، مانند تفسیر طبری و قصص‌الأنبیا آمده است. با این حال، بسیاری از مفسران و محققان معاصر مانند علامه طباطبایی در المیزان تأکید کرده‌اند که این روایت از نظر تاریخی قطعی نیست و جزئیاتش ممکن است سمبولیک یا برگرفته از منابع غیر اسلامی مانند تورات و تفاسیر یهودی باشد. به‌عبارت دیگر، اصل شهادت حضرت زکریا پذیرفته شده است، اما چگونگی وقوع آن محل اختلاف میان مفسران است.

تصویر معنی حضرت زکریا

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] حضرت زکریا(ع) یکی از پیامبران الهی است،که پنج هزار و پانصد سال بعد از هبوط آدم متولد شد.مردم را به شریعت حضرت موسی(ع) دعوت می کرد، عمر با برکت خویش را در راه دعوت به خدا پرستی و خدمت در بیت المقدس سپری نمود.
یکی از پیامبران حضرت زکریا(ع) است، که نام مبارکش در قرآن هفت بار در سه سوره آمده است، زکریا بن برخیا(ع) از پیامبران بنی اسرائیل بود، که سلسله نسبش به حضرت داود(ع) می رسد، او رییس راهبان و خدّام بیت المقدس بود و مردم را به شریعت حضرت موسی(ع) دعوت می کرد.
ازدواج زکریا(ع)
در میان بنی اسرائیل دو خواهر بر جسته و بزرگ زاده وجود داشتند، یکی به نام «حَنّه»(در بعضی از روایات او با نام «حنّانه» خوانده شده که مادر حضرت یحیی(ع)بود.) و دیگری به نام «اَشْیاع»، زکریا(ع) از اَشْیاع خواستگاری کرد، و عمران که یکی از راهبان و بزرگ بنی اسرائیل بود (و طبق نقلی از پیامبران بنی اسرائیل بود) از «حَنّه» خواستگاری نمود، سرانجام اشیاع همسر زکریا(ع) گردید، و حَنّه همسر عمران شد. به این ترتیب زکریا و عمران، دو شخصیت بزرگ بنی اسرائیل، با جناق همدیگر شدند، و علاوه بر رابطه مکتبی، رابطه خویشاوندی نیز پیدا کردند. چند سال از این ماجرا گذشت، عمران صاحب دختری به نام مریم شد، ولی زکریا(ع) دارای فرزند نشد، زیرا همسرش نازا بود.(منظور از این عمران غیر از عمران پدر موسی (ع)است، و میان آنها ۱۸۰ سال فاصله وجود داشت.
سرپرستی زکریا (ع) از مریم(س)
سالها از زندگی عمران و همسرش حَنّه گذشت آنها دارای فرزند نشدند، حَنّه همچون زنان دیگر آرزو داشت که دارای فرزند شود، و با دیدن کودکی احساساتش برای داشتن فرزند به جوش می آمد. تا این که روزی در زیر درختی نشسته بود، پرنده ای را دید که به جوجه های خود غذا می دهد، مشاهده این محبّت مادرانه آتش عشق به فرزند را در دل او شعله ور ساخت، و از صمیم دل از خدا تقاضای فرزند کرد، چیزی نگذشت که دعای خالصانه او اجابت شد و او باردار گردید. طبق بعضی از روایات، از سوی خدا به عمران وحی شد که به زودی خداوند پسر پر برکتی که می تواند بیماران غیر قابل درمان را درمان کند و مردگان را به فرمان خدا زنده نماید به تو عنایت خواهد کرد، عمران این مطلب را به همسرش حَنّه خبر داد.حَنّه وقتی که باردار شد، تصور می کرد که فرزند مذکور، همان است که در رحم دارد (غافل از آن که منظور از آن پسری که خداوند به عمران وحی نمود، نوه عمران به نام عیسی(ع) است، که حَنّه برای مادر او (مریم) باردار می باشد.)به همین دلیل حَنّه نذر کرد که کودک پسر خود را وقتی که بزرگ شد خدمتگذار مسجد بیت المقدس قرار دهد. ولی وقتی که فرزندش متولد شد دید دختر است، نگران شد که چه کند، زیرا خدمتگذاران مسجد را از میان پسران انتخاب می کردند، از این رو گفت: «پسر همانند دختر نیست.» سپس افزود: خدایا من نام دختر را مریم می گذارم، و او و فرزندانش را از وسوسه های شیطان رجیم، در پناه درگاه تو قرار می دهم. مریم(ع)به معنی عبادت کننده و خدمتگذار است. از آن جا که حَنّه می خواست او را خدمتگذار مسجد و عبادت کننده در مسجد بیت المقدس قرار دهد، نام او را مریم نهاد.کم کم مریم(ع)بزرگ شد و با این که دختر بود، خداوند او را به عنوان خدمتگذار مسجد بیت المقدس پذیرفت.مطابق تواریخ، عمران پدر مریم(ع)، قبل از تولد مریم(ع)از دنیا رفت، از این رو وقتی که مریم(ع) خدمتگذار مسجد شد، نیاز به سرپرست داشت، حَنّه مریم را که کودک بود به بیت المقدس نزد علما و دانشمندان یهود آورد و گفت: «این کودک هدیه به بیت المقدس است، سرپرستی او را یک نفر از شما برعهده بگیرد.»چون آثار عظمت از چهره مریم(ع)دیده می شد، گفتگو در میان دانشمندان بنی اسرائیل در گرفت، هر کدام از آنها می خواست این افتخار نصیب او شود. سرانجام تصمیم گرفتند قرعه کشی کنند، به کنار نهری آمدند. حضرت زکریا(ع) نیز جزء آنها بود. قلم ها و چوبها یی را که به وسیله آنها قرعه می زدند حاضر کردند، نام هر یک از داوطلبان سرپرستی مریم(ع)را روی آن چوبها نوشتند و آن قلم ها را در میان آب انداختند، هر قلمی که در میان فرو می رفت، با زنده بود و تنها قلمی که روی آب ماند، قلمی بود که نام زکریا روی آن نوشته شده بود. به این ترتیب سرپرستی زکریا(ع) نسبت به مریم(ع) قطعی شد، و در واقع حضرت زکریا(ع)از همه شایسته تر به سرپرستی مریم(ع)بود، زیرا علاوه بر مقام نبوت، شوهر خاله مریم(ع)نیز بود. حضرت زکریا(ع) هم چنان سرپرستی حضرت مریم(ع)را بر عهده گرفت تا مریم(ع) بزرگ شد.
غذاهای بهشتی
...
گزارش محتوای نامناسب
فال نوستراداموس
فال قهوه
فال انگلیسی
فال تخمین زمان