چندراهۀ هوای ضربه قوچی

کنون هر که را شوق جانبازی است به سر بر- هوای سرافرازی است

غنچهٔ دل در هوای او چو گل جامهٔ جان بر تن خود می درد

ما را هوای جنت و خلد برین کجاست روی تو هست جنت و خلد برین ما

ما را قضای بد به هوای تو درفکند آری که هم قضای بلا باد بر قضا

کی گریزد عاشق از خار جفا کاو چو بلبل در هوای گلشنست

هوای کوی آن مه روی ما را دگرباره به سوی مأمن آورد