چاک گشتن

لغت نامه دهخدا

چاک گشتن. [ گ َ ت َ ] ( مص مرکب ) پاره شدن. شکافته شدن. دریده گشتن:
سر فور دیدند پر خون و خاک
همه تنش گشته بشمشیر چاک.فردوسی.بدیدندش از دور پر خون و خاک
سراپای گشته بشمشیر چاک.فردوسی.

فرهنگ فارسی

پاره شدن. شکافته شدن. دریده گشتن.

جمله سازی با چاک گشتن

يادآورى قيام و عرضه گشتن مشركين و همه مردم بر پروردگار، همراه با اعمالشانوديگر هيچ