پیکران مانا

لغت نامه دهخدا

پیکران مانا. [ پ َ / پ ِ ک َ ] ( اِ مرکب ) عالم برزخ را گویند و آن عالمی است میان ملک و ملکوت. ( برهان ).

فرهنگ فارسی

عالم برزخ را گویند

جمله سازی با پیکران مانا

به پاسخ چنین گفت کای سروران مگوئید با من ز مه پیکران
دگر باره با آن پری پیکران خورد می به آواز رامشگران
در حجلهٔ طرب ز پری پیکران چین ناموس نوعروس سلیمان شکستنش
مه دلبران شاه مه‌ پیکران بت گلرخان سرو سیمین بران
نگاریده آن پیکران را همه به زنجیرشان بسته همچون رمه