لغت نامه دهخدا
پیاده قاضی. [ دَ / دِ ی ِ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) مأمور احضار. ابومریم. فراش احضار قاضی:
چون پیاده قاضی آمد این گواه
که همی خواند ترا تا حکم گاه.مولوی.نیز رجوع به پیاده شود.
پیاده قاضی. [ دَ / دِ ی ِ ] ( ترکیب اضافی، اِ مرکب ) مأمور احضار. ابومریم. فراش احضار قاضی:
چون پیاده قاضی آمد این گواه
که همی خواند ترا تا حکم گاه.مولوی.نیز رجوع به پیاده شود.
مامور احضار ابو مریم
💡 از این روی و زان روی بر پشت زین پیاده به پیش اندرون همچنین
💡 همی تاختندش پیاده کشان چنان روزبانان مردم کشان