پللان ل گران

چارهٔ من چون به دست چاره گران نیست حیله چه گویم کنون و چاره چه سازم

جو فرو بر مشک آب‌اندیش را تا گران بینی تو مشک خویش را

بنده آن پرده‌ام گوش گران کرده‌ام تا که به گوشم دهان آرد آن پرده دار