لاوک تراش

لغت نامه دهخدا

لاوک تراش. [ وَ ت َ ] ( نف مرکب ) تراشنده و سازنده لاوک. آنکه کاسه و تغار چوبین تراشد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه کاسه وتغار چوبین سازد تراشند. لاوک.

جمله سازی با لاوک تراش

از قدیم گالش‌ها، پلا و شیرگرم را در لاوک چوبی می‌ریختند و هر کس از جیب خودش قاشق خوش‌تراشی از چوب شمشاد یا گلابی بیرون می‌آورد و دست جمعی شیرپلا (شیربرنج) می‌خوردند. هنوز هم بسیاری از گالش‌ها از همین شیوه استفاده می‌کنند.