دانشنامه اسلامی
از اعتراضات فردی زید بن ارقم، انس بن مالک و عبدالله بن عفیف ازدی گرفته تا سخنرانیهای امام سجاد علیه السلام و حضرت زینب سلام الله علیها و تا قیام مردم مدینه (واقعه حره) قیام توابین و قیام مختار، همگی از جمله اعتراضات و قیام های پس از شهادت امام حسین علیه السلام محسوب می شوند.
این اعتراضات و قیامها که مثاثر از حادثه کربلا بودند هر چند سرکوب شدند؛ اما زمینه های سقوط حکومت بنی امیه را فراهم کردند. ما در این جا به طور مختصر به برخی از این اعتراضات و قیامها اشاره می کنیم.
از جمله فریادهای اعتراضی که پس از واقعه کربلا علیه نماینده یزید در کوفه بلند شد، فریاد اعتراضی بود. از سوی «زید بن ارقم انصاری» وی هنگامی که دید ابن زیاد با چوب بر دندان های مبارک امام حسین علیه السلام می زند، گفت: «والذی لا اله غیره لقد رایت شفتی رسول الله صلی الله علیه و آله علی هاتین الشفتین یقبلهما» به خدا قسم دیدم دو لب رسول الله صلی الله علیه و آله بر این دو لب بود و بر آن بوسه می زد.
آن گاه گریست ابن زیاد به او گفت: برای چه می گریی؟ خدا چشمت را گریان دارد به خدا سوگند اگر نه این بود که پیری خرف شده ای گردنت را می زدم.
او از نزد ابن زیاد بیرون رفت. وی به مردم می گفت: «قتلتم ابن فاطمه، و أمرتم ابن مرجانة، فهو یقتل خیارکم، و یستعبد شرارکم، فرضیتم بالذل، فبعدا لمن رضی بالذل» پسر فاطمه سلام الله علیها را کشتید و پسر مرجانه را امارت دادید تا نیکان شما را بکشد و اشرار شما را برده کند. به ذلت رضا دادید پس ملعون باد کسی که به خواری رضایت دهد.
از جمله کسان دیگری که عمل زیاد را در آن مجلس تقبیح کرد انس بن مالک است که خود یکی از راویان قضیه می باشد. او می گوید: هنگامی که سر حسین علیه السلام را پیش عبیدالله بن زیاد آوردند، حاضر بودم. ابن زیاد با چوب دستی که همراه داشت شروع به کوبیدن به دندانهای حسین علیه السلام کرد و می گفت: چه «نیکو دندان» بوده است.
گفتم: به خدا سوگند همانا که من خود دیدم رسول خدا صلی الله علیه و آله همین جای چوب دستی تو را می بوسید.