قلم خوری

بخون پاک شهیدان اگر شراب خوری ز کاو کاو نظر عرصه ی مغاک نگر

ای که طاعت نکنی خاص برای منعم از نعیم دو جهان هرچه خوری جمله رِبیست

حفظ کن اندازه را در می که گردد ناگوار گر ز آب زندگی یک جرعه افزون می خوری

در گوشهٔ گلخنی که پرخوک و سگند این لقمه که آتش به از آن چند خوری

چندان خوری که دم نتوانی زد از گلو ور دم زنی برآورد آن دم ز تو دمار

غم می خوری و نان نگه می داری رو غم مخور و نان بخور تا برهی